Hiyerarşi, bir topluluğu oluşturan bireylerin belirli faktörlere bağlı olarak görev ve statü yönünden alt ve üst arası ilişkilerle sınıflandırılması şeklinde oluşan bir yapıdır. Hiyerarşi, kişiler arası konum farkı dolayısıyla özerklik ve eşitlik kavramlarına zıt olarak kabul edilir.
Hiyerarşik; hiyerarşiye özgü anlamına gelir. Hiyerarşik düzen ise toplum ya da kuruluşun üyelerini sorumluluk, görev ve yetkilerine göre sınıflandıran sistem ya da yapı olarak açıklanmaktadır. Hiyerarşik düzende ast-üst ilişkisi söz konusudur.
İnsanlığın ilk yıllarında toplumda ilkel bir komün sistemi söz konusudur ve burada hiyerarşi görülmez. Herkes bireysel fayda gözetir ve avlanma, toplanma gibi konularda ortaklaşa çalışma yürütülür, bir baş ve yöneticiye rastlanmaz. Ancak zamanla toplum aile etrafında şekillenir ve ilk olarak ailede bir hiyerarşik yapı oluşur. Toplumlara göre anaerkil ya da ataerkil düzene bağlı gelişen bu hiyerarşide güçlü olan üst kabul edilir.
Ardından topluma sıçrayan hiyerarşik düzen, güç ve bazı kontrol unsurlarına bağlı olarak bir kişiyi ya da bir grubu en üste koyacak şekilde ortaya çıkar. Zira insan ırkının gelişimiyle birlikte toplumun çıkarları için yöneten ve yönetilenlerin olması zaruri hale gelmiştir. Geçmiş zamanlarda toplumda katı sınıf ayrılıklarına varan hiyerarşik yapılara rastlansa da günümüzde hiyerarşik yapılara örnek olarak devlet ve ordudaki hiyerarşi gösterilebilir.
Türk Hukuk Sistemi’nde hukuk düzenini sağlayabilmek adına bir normlar hiyerarşisi oluşturulmuştur. Bu hiyerarşide en üstte Anayasa yer almakta, onu sırasıyla kanun, tüzük, yönetmelik ve adsız düzenleyici işlemler takip etmektedir. Her birinin denetimi bir üstündeki tarafından gerçekleştirilir.
