Dibe çekildiğin çoğu zaman tutunacak bir dal aradığında o dalı bulursun ama önemli olan o dalın kırılmamasıdır. Kırılmasını engellemek ve hatta kırılmasına sebep olan kişi veya kişilerden soyutlanmaktır. Bunu yapmadığında ise işte şimdi oldu derken birkez daha düşersin.
Her şey yolunda giderken bir an da herşey kötüye gitmeye başlar. Oldu dediğin şeyler olmaz. Bu sefer düşmem dersin ve bi öncekinden daha şiddetli düşersin. Sonralarda anlamaya başladım ki hevesle yaptığım başladığım ve hatta anlattığım hiçbir iş olmadı. Bu ne kadar adil?
Gözümde parlayan ışık, içimdeki sorumluluk aşkı…
Neden olmadığını sorguluyorum ama cevap bulamıyorum.
Ben bu olumsuzlukların içine hapis oluyorum. Üzerime yıkılan hayellerimin altından kalkamıyorum. Kırılan heveslerimi onaramıyorum. Şimdi yeniden neresinden başlayayım bu hayatın?
