Hepimiz bize cennet vaat edildiği için mi iyi olmayı tercih ederiz ?
Dünyaya seçilmiş iyi ve kötü olarak gelmediğimiz kesin. Olaylar ve kişilere karşı edindiğimiz tavırlar bizi elbette seçim yapmak zorunda bırakmakta. Mesela yıllardır böyle sürmesiyle alakalı bize iyi davranan kişilere belki mecbur bir şekilde aynı davranışı göstermeliyiz. Peki bunu tercih ederken memnun değilsek ya da olay ve kişi fark etmeksizin zaten kötü olmak istiyorsak…
Dünyada ki var oluşumuz iyi ya da kötü olarak tanımlansaydı belki karar vermesi daha kolay olurdu. Toplumdan ziyade kendimize karşı yapmacık olmamalıyız. Birilerinin hatırı, bizdeki emeği demeksizin bizim içimizden gelen davranış biçimini hemen tutumlarımız ile harekete geçirmeliyiz diye düşünüyorum. İnsan ilişkileri yaşamın olmazsa olmazı ise bu ilişkileri sürdürmek bizim isteğimiz ile olmalı. Eğer böyle düşünen birisi var ise kötü olarak tanımlıyorsa asıl sorun burada diye düşünüyorum. Herkes her zaman tahammül edemeyebilir ya da görmezden gelemez değil mi ?
İşte burada savunduğum şey realist olan ve karmaşıklığı tercih etmeyen bir karakter. Olaylara gerçekçi taraftan bakmak her zaman daha kısa süreli ilişkiler doğurmaktadır. İşte buda toplumun gerektirdiği uzun boylu ilişkilerde bu insanları olumsuz etkilemektedir. Bir süre sonra onun için bu durum gerekli değil yapay olarak görünecektir. Bu insanlara hak verdiğimi söylemem gerek. Zaten bir insan ne kadar süre bireyselliğini çoğunluğa tercih edebilecektir ki ?
Toplum zorunluluklar, normlar, değerler ile bir arada tutmaktan ziyade sadece bireysel tercih ile oluşsaydı kimseye bencil ( tekil ) ve yapmacık ( sahte ) diyerek bir tercih yapmak zorunda kalmazdık. İnsan nesli ortaya çıkardığı şeyde her zaman bencil olmuştur. Nihayetinde bu klasik ve her canlı gereği normal bir durum.
