Üsküdarlı “kuzguncuk”
Bir çocuk, kalbi bunalan
Gözleri anlamsızlaşan ,
Gördün mü hiç?!
Buralardan geçmesi lazım
Sırtı yük dolu, cebi kuruşluklar
Duydun mu hiç?!
Masada oturup yemek yerken
Anlamsız o porsiyona
Fahiş öderken,
Vücudun ödem tutmasın diye
Suyu içerken
Hiss ettin mi hiç?!
Onu ciddiye almanı beklerken
Geldin mi göz göze?
Bir kırmızı iplik uzattı bana
Biri umut, biri aşk
Ne güzel tanımladı oysaki hayatı
Umutların bahar getirip
Aşkların çiçek açtıracağını
Ondan öğrendim mesela
Üsküdarlı o çocuk.
Aşkı geçirdi boynuma
Sonra yürüdü kuzguncukta
Malul bakışla,
Umutsuz hayal’le
Aşksız bedenle.
Baktım oysaki ardından
Umut koydum cebine
Birde göz yaşı tutuşturdum eline
Üsküdarlı o çocuk.
