Bırak yol yorsun seni
Aştığın dağları kolay mı sanarsın
Deniz esintisiyle uyandığın bir sabah
Rüzgarı senden yana mı sanarsın
Bırakıpta gittiğin bu toprakta ne bulursun
Ne ana var ne de yar
Bir baksan ardında kimler kimler var
Anlarım yaşadığın anıları özlersin belki
Ama sana ne yer var, ne de yar
Dalga dalga içinde büyüyen bu sevdayı
Bilmem kaç satıra sığdırırsın
Belki çok sayfalar dağıtıp attın yazmadığın
Belki de ne dertlere deva olacak satırları
Bırakın artık gitsin arasın geride bıraktıklarını
Anlasın ne kaybettiğini, ne kazandığını
Sanma kalır bu gam içinde bir ukte
Her geçen gün ayrı bir yara açar yüreğinde
Anlatamazsın kimseciklere
Sadece kendini kendin dinlersin öylece
Ve seni bitiren bu hasret acısı
Öyle kalır sanırsın içinde
Atamazsın hiçbir şeyi öylesine bırakıpta gidemezsin
Biliyorum özledin sende geçmişte kalanları
Geçmesin deyişindeydi zamanın çabukluğu
Ara sıra geldiğinde bir araya
Anlatırsın kendini dinleyen dostlara
Kimi acı, kimi hüzün, kimi de tebessüm ettiren anıları
Öyle işte derin bir ah çekip dersin o sözü
Nerde o eski günler diye
Sahi ne oldu size hepiniz bir yandasınız
Bir araya bile zor gelir oldu birazınız
Unutulmuş kimileri hayat tercihi gereği
Kimisi de kendi unutmuş kendini
İşte bakın kalan sizlersiniz
Sizi de ayırmasın bu dünya
Şimdi birlik zamanı kardeşler geçmişte olduğu gibi
Beni sormayın ben zaten bu dizelerde anlattım sizi
Ve hep yanınızdayım, her zaman ki gibi…
Yazar; Kadir KÜÇÜK
