-
Genel
EN SESSİZLİĞE AİTİZ
Sessizlik; Bir geminin denizin ortasında ki münferit varlığından tutup, bi çare kıyılara yaklaşmasından başlar. Sessizce ve usulca. Sahilde oturan gencin ufukları izlemesi, yağmurun usul usul haline acır gibi üzerine ağlaması. Bulutların ruhu gibi kararması, ardından hıçkırık seslerinde ki gök gürültüleri… Kendi içindeki sessizliği susturduğunda mı sessizliğe bürünür insan ya da onca kalabalığı susturduğunda mı? Belki de en derinden gelen geçmişin…
Devamını Oku » -
Genel
YALNIZLIĞIN LUGATI
Gecenin ortasında, sokağı aydınlatan ışıkların altında sessiz adımlarla yürürken anlıyorsun, gerçek yalnızlığı. Düşüncelerin esiri olduğunda, nabzının sesi kulaklarında ki müziğin sesine karıştığında. Sana eşlik eden tek şeyin, köşe başında duran, uğursuzlukla mimlenmiş kara kediyle kısa süreli bakışman olduğunda. Bir de karanlığı yırtıp atan ay ışığı var tabi. Her adımda peşimden gelen. Gölgemi bir muhafız misali peşimden gönderen kaldırım taşları… Yalnızlığın…
Devamını Oku »
