Davranışçılık temel bir fikre dayanır. A uyarıcısı bir B tepkisini uyandırır ve bu etkileşimi açıklayan mekanizma koşullanmadır. 1930’lardan başlayarak, Skinner, Thorndike ve Hull gibi yeni davranış psikologları bu yaklaşımı inceledi ve destekledi. Yeni davranışçılar, uyaranların, tepkilerin ve koşullandırma değişkenlerinin davranışı anlamak için yetersiz olduğunu ve insanları etkileyen zihinsel süreçleri anlamanın gerekli olduğunu savunuyorlar.
Davranışçılık, en yüksek temsilcisi J.B Watson olan 20. yüzyılın başlarında başlayan psikolojik bir eğilimdir.
Davranışçılığın temel ekseni, psikolojik araştırmanın amacının gözlemlenebilir davranış olduğu ve izlenen yöntemin deneysel gözlem olduğudur. Bu şekilde, davranışçı yöntem, ana analiz yöntemi olarak bilinç durumunu ve iç gözlemi analiz etme geleneğinden kopar.
Neo-davranışçılığın temel yönleri
Bu araştırmanın temel amacı öğrenmedir. Bu hareketin amacı öğrenme için genel bir teorik çerçeve oluşturmaktır.
İnsan beyni ile bilgisayar arasında bir analoji vardır. Model olarak bu benzerlikten yola çıkan yeni davranışçılar, belirli bir aktivite gerçekleştirildiğinde beyinde neler olduğunu açıklıyor. Bu, bireylerin bilgi girişi ve çıkışı yapan basit organizmalar olarak anlaşılamayacağı anlamına gelir. Ancak davranışlarına müdahale eden zihinsel süreçleri analiz etmek gerekir.
Zihinsel süreçlerin gözlemlenebilir olmadığı, ancak beklentiler veya bilişsel haritalar gibi insan davranışında rol oynadığı belirtmek gerekir.
Yeni davranışçılık empati, motivasyon ve algı gibi konulara odaklanmaktadır.
Öğrenme ile ilgili olarak, mevcut psikologlar, dil veya duygular gibi öğrenme sürecine müdahale eden yönlere korelasyonlar atar.
Neo-davranışçılık, öğrenme sürecinde çevrenin rolünü ve davranışı kontrol etme yöntemlerinin önemini vurgular. Böylece çevre, birey için olumlu ya da olumsuz bir pekiştirme mekanizması görevi görür.
Bu nedenle, bir ek belirli bir ortamda değiştirilirse, insan davranışında değişikliklere neden olma potansiyeline sahiptir.
Bir kişinin kişiliği birbiriyle ilişkili üç parametrenin sonucudur. İçinde yaşadığı kişisel ve sosyal çevre, aldığı pekiştireçler ve yarattığı zihinsel süreçler.
