Lobicilik; yabancı devletlerde veya uluslararası kuruluşlarda yönetim, yürütme veya yasama organlarının verecekleri kararları etkileme faaliyetleridir. Lobicilik bir bakıma hükümette kanun yapan ve düzenleyici kararları alanları etkileme amacını taşımaktadır. Hatta bazıları lobiciliği hükümeti bencil amaçları için manipüle etmek için bir girişim olarak görmektedirler.
Sinema filmleri ve televizyon ekranları, sigara içilmiş odaları gösteren, özel ve güçlü kurumsal çıkarlar için çalışan lobicilerin ücret ödemeleri, lobiciliğin bile ahlak ve namus kurallarını çiğneyen görüntüsünü daimi hale getirmektedir.
Ara sıra suistimal ve kamunun paylaşmasına rağmen ‘lobicilik’; vatandaşların, derneklerin, sendikaların, kuruluşların ve diğer kamu ve özel çıkar gruplarının hükümetin karar almasını etkilemek amacıyla yapılan yasal ve kabul edilmiş bir uygulama biçimidir.
Lobiciliğin ciddi ve etkili bir biçimde çalıştığı yerlerde, yalnızca önemli karar taşıyıcıları ile kişisel tanışıklıklar ve söz konusu mercilerle iyi ilişkiler yeterli değildir. Özellikle yüksek derecede uzmanlık, hassasiyet, uzun süreli ve profesyonelce oluşturulmuş stratejiler ve başarılı bir iletişim bilgisi gereklidir.
Lobicilerin işlerinde başarılı olmaları için halkla ilişkilerin iletişim yöntem ve araçlarını iyi kullanabilme yeteneklerinin olması gerekir.
Lobici tüm hükümet düzeylerindeki kanun yapılma sürecini anlamalı, hükümet işlevlerinin nasıl olduğunu bilmeli, bireysel kanun yapıcıları ve resmi görevlileri şahsen tanımalıdır. Çünkü böyle konular çoğu halkla ilişkiler uzmanının aldığı eğitim veya çalışma tecrübesinden edinilememektedir.
Lobicilik çoğunlukla profesyonel lobicilere ve iyi temas kurulan avukatlara bırakılmalıdır. Kongre üyelerinin bir kısmının daha sonraki yıllarda lobicilik yaptıkları görülmektedir. 1998 yılında 138 eski kongre üyesinin kayıtlı olarak lobicilik yaptıkları ortaya çıkmıştır.
Eski meclis üyelerinin lobicilik yapmaları oldukça değerlidir. Çünkü yasal sistemin ve sürecin nasıl işlediğini bilirler ve karmaşık meseleleri kongrede bulunan eski çalışma arkadaşlarıyla ele alarak çözüm yollarını bulabilirler.
Lobicilerin özellikle zor ve karmaşık konuları anlaşabilir bir biçimde açıklama yeteneklerinin bulunması, ele aldığı veya alacağı konularda yasal değerlendirmeler yapma kabiliyetleri ve iyi bir bilgi toplayıcı olma özelliklerinin bulunması da gerekmektedir.
Lobicilik hükümetle ilişkileri ele alması nedeniyle kavramsal olarak bir kuruluşun halkla ilişkiler fonksiyonunun bir kısmını oluşturmaktadır. Uygulamada lobicilik, hükümetin dışındaki hedef kitlelere yöneltilen diğer halkla ilişkiler faaliyetleriyle yakından koordine edilmesi gereken bir faaliyettir. Tipik bir lobicinin işi iyi bir halkla ilişkiler uzmanının işine benzemektedir. Halkla ilişkiler uzmanı gibi lobici de esas olarak doğru hedef grubuna ulaşmaya çalışmaktadır.
