Sözler anlatmaz, konuşamazsın bazen
hayat yorar senin, dinlenemezsin
anlayamazsın insanları
her şeyden uzakta bir yer ararsın, bulamazsın
yalnızlığı istersin bazen, yaşayamazsın
ıssız ve sessiz bir yer hayal edersin, inanamazsın
ne istersin, ne yaşarsın, ne de anlarsın
dedik ya bu hayat yorar bizi diye, kandıramazsın
sözler düşündürür belki anlayabilene
sen yeter ki iste, olmayacak desen bile
bazen ne istediğini bilmesen de haykır
dağlar, taşlar ve kuşlar titresin yerinden
sen böyle bir kahramandın ya deyiminden
işte sen, işte ben…
şimdi her şey gider mi elinden
istediğin şeyi bilmiyorum nidaların da
neydi o çağırışların ahkamından
kalmadı mı söz dil ucundan
anlat ta bilelim senin o kahraman masallarından
nasıl biter şimdi mutlu sonlarıyla
sen yaşamışken derin acıları
usulce sessiz bir köşe de ağlayışların
bir sen duyuyorsun, bir de yankıların
ve öylece bekliyoruz, devam edercesine…
karanlık gecelerime saygılarla.
