Zeliş'in anilari
Çocukluğuma gittiğimde beni iki koku karşılıyor. Biri yufka pişen evlerden gelen koku biri de tütün kolonyası. Babannemle akşamları onun yaşlı arkadaşlarına gider otururduk. Camekanin içinde duvar da en güzel yerini almış olan horozlu saatin tik tak seslerine onların öbür dünya ve bu dünya arasında gelip giden sohbetleri eklenir ben de büyürdüm...
Yufkadan mı yoksa onların sohbetlerinden mi büyürdüm ?
Didem Madak tadinda,
5 yaşlarındaydım, bisküviyi çok sevdiğimden olsa gerek ne olacaksin diye soranlara" bisküvi fabrikatörü " derdim. O yaşlarda Erol Evgin' le davullarla zurnalarla evlenmekte vardı hayallerimde. İlkokulun sonlarına doğru, mavi kiraz küpelerim İzmir fuarından alınmış çiçekli kemik terliklerimle, Basmane garından bindiğimiz kara tren bizi kükürt kokan memlekete götürürken büyüyünce mutlu olunur sanıyordum. Şimdi büyüdüm! Mutluluk cocuklukta, davullarla zurnalarla ne dersek kabul eden adamlar Erol Evgin'in şarkılarında kaldı...
