Genetik Kötüler

İnsan olmak için çok uğraşıyoruz. Ahlak, etik, hukuk ve adalet kavramlarını insanlığımızı bir arada tutan macun olarak kullanıyoruz. Burada hukuk ve adalet kavramlarının ilişkisi hakkında yeni bir tartışma da açılabilir ancak bizim konumuz, insan olmak için verilen çaba. Aslında hepimiz tüm insan soyu genetik kötüyüz. Çünkü kazanmak zorundayız. Çünkü hepimiz daha doğarken bir savaşı kazanmak zorundayız. Zafer, savaşın; savaş kötülüğün kaynağıdır. Doğduğumuz ilk anda silah patlamış, kronometre çalışmaya başlamıştır.

Yarışın adı, hangimiz daha insanız?

Kulağınıza ironik geliyor olabilir. Sonuçta hepiniz insansınız. Ancak hanginiz daha çok insan? Burada insanlık için bir turnusolüm yok. İnsanların daha net cevapları var. Doğarsın konuşmanı beklerler; konuşursun susturmaya çalışırlar. Dursan suç oynasan suç. Ve birileri mutlaka senden daha iyi. Yolculuğun bir sonraki durağı olan okul koridorlarına kadar masum ve henüz belli olmamış farklar, okul denen cehennem sıralarında olgunlaşır. Okulla tanışan herkes gibi sende benden başkaları da varmış hissiyle kendinden geçersin. Yalnızlığın ve egon yerle bir olur. Susarsın. O günden sonra bir daha gerçekten sen olamazsın. O günden sonra insanlar seni nasıl beğenecekse öyle olursun. Ama sen ne kadar iyi olursan ol onlar seni beğenmez. Gün gelir sen de kendini beğenmezsin. Savaş burada başlar. İnsan olma mücadelen, insanlara kendini beğendirme mücadelen olur.

Yıllar Sonra

Yıllar geçer, hayat biter, ölüm gelir. Üzülürsün yaşamadığına. Demem o ki hayat sen ne istersen o olsun. Senden ne isterlerse o olma sen. Yaşamak için bir heyecana sahip olan insan, Yaşamla bir şansı olan insanlığa yükselmek adına. Kapağı kapatıp kitabı masaya bırakmakla insan olmaya başlayacaksın. Sırlar aydınlandığında sen sadece hayatta kalansın.